Kineski zid najveća je građevina na svetu i jedina koja se vidi sa meseca (barem tako tvrde). Proteže se od srednje Azije do Žutog mora, a njegova dužina je 8.851,8 km, visine od 10 do 16 metara. Početak gradnje povezuje se s kineskim carem Qin Shi Huangom koji je naredio gradnju zida kako bi se spasili od navale Huna.
Njegova gradnja trajala je preko 2.000 godina, kada je više puta bio rušen, obnavljan i nadograđivan prateći burnu priču koja je obeležila period gradnje kineskog zida. Materijal koji se koristio za izgradnju bio je kamen i nabijena zemlja.
Gradnju kineskog zida osim ratova sa Hunima isto tako obeležava i tužna priča radnika koji su radili na ovom svetskom čudu. Naime priča se da je zid zaliven krvlju radnika i vojnika koji su nakon puno godina prisilnog rada padali mrtvi nakon čega su njihovi ostaci zakopani u zid. Po tome bi se na kineski zid moglo gledati i kao jednu od najvećih grobnica na svetu.
Smatra se da je najveće radove i obnavljanje doživeo u doba Ming dinastije 1368 – 1644., kada su zid na nekim mestima čak udvostručavali kako bi neprijateljima otežali prolaz.
Kineski zid sastoji se od više međusobno povezanih ili nepovezanih delova bilo zbog različitih perioda kad su stavljeni ili zbog drugačijeg načina gradnje. Sastoji se od dva zida, unutrašnjeg i spoljašnjeg.
Iako je nekad bio zid u odbrani pred neprijateljima i simbol jake i ujedinjene Kine, danas taj zid predstavlja vrata koja su tajanstvenu i čarobnu Kinu otvorili spoljašnjem svetu. Danas je to jedna od najfascinantnijih građevina na svetu koju godišnje poseti oko 10 miliona turista, zbog čega su se Kinezi odlučili na radove na određenim mestima.
Kako ljudi ponekad ne znaju da cene ono što imaju dokazuje i to kako su ga radnici rušili na određenim mestima ako im je smetao dok su prevozili građevinski materijal ili stanovnici iz susednih sela koji su koristili materijal za svoje kuće. Takva situacija je potrajala do 1987. godine kada je Zid stavljen pod zaštitu UNESCO-a pa su kineske vlasti donele zakone kojim zabranjuju ovakve radnje.
Preuzeto sa sajta www.svijetljepote.com
